Κατά τους δύο προχριστιανικούς αιώνες οι Ρωμαίοι κατακτητές προχώρησαν στην απογύμνωση ιερών και ελληνικών πόλεων από έργα τέχνης. Αγάλματα και πολυτελή μετάλλινα σκεύη μεταφέρθηκαν ως λάφυρα στη Δύση για να διακοσμήσουν τις ρωμαϊκές οικίες ή για να εντυπωσιάσουν τα πλήθη στους θριάμβους των Ρωμαίων στρατηγών. Ωστόσο το ενδιαφέρον για τις τέχνες στον ελλαδικό χώρο συνεχίζεται και μετά την ολοκλήρωση της ρωμαϊκής κατάκτησης. Τα εργαστήρια μεταλλοτεχνίας εξακολουθούν να παράγουν, καθώς τα ελληνικά έργα τέχνης έχουν μεγάλη απήχηση στους επιφανείς Ρωμαίους.
Στην τέχνη των αυτοκρατορικών χρόνων κυριαρχεί το πορτρέτο. Εντυπωσιάζουν το χάλκινα εικονιστικά αγάλματα του έφιππου αυτοκράτορα Οκταβιανού από τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αγ. Ευστρατίου και Εύβοιας (Χ 23322) και της Ιουλίας Ακυλίας Σεβήρας (αρ. ευρ. Χ 23321), συζύγου του αυτοκράτορα Ελαγάβαλου (218-222 μ.Χ.), από τη Σπάρτη.
Η επίδραση των έργων περίφημων καλλιτεχνών της κλασικής αρχαιότητας, όπως του Πολύκλειτου, του Μύρωνος και του Λύσιππου, είναι ιδιαίτερα εμφανής στα λεγόμενα κλασικιστικά έργα πλαστικής των ρωμαϊκών χρόνων. Ενδεικτικά της τάσης αυτής είναι το χάλκινο άγαλμα της νεαρής ανδρικής μορφής (Χ 26087) που κατασχέθηκε στο Saarbrücken της Γερμανίας το 1998 και επαναπατρίστηκε το 2002, πολλά από τα χάλκινα αγαλμάτια που ήρθαν στο φως στην αθηναϊκή συνοικία των Αμπελοκήπων («Θησαυρός των Αμπελοκήπων») και το αγαλμάτιο του Απόλλωνα Λυκείου (Χ 15234) από την Πάτρα.
Τα ρωμαϊκά χρόνια συνεχίζεται η κατασκευή μετάλλινων αντικειμένων που σχετίζονται με τον ιδιωτικό και δημόσιο βίο, τα επαγγέλματα, την εκπαίδευση, τις επιστήμες, τις τέχνες, τον κόσμο των γυναικών (π.χ. οικιακός εξοπλισμός, αγγεία και σκεύη, ιατρικά εργαλεία, στύλοι γραφής, μουσικά όργανα, κοσμήματα, κάτοπτρα κ.α.).